Ik heb Parkinson - Wat nu?

Speciale vereiste in de therapie is de hoge frequentie van de medicatie-inname. Medicatie-intervallen van 9 doses per dag zijn niet ongewoon. Het is gemakkelijk te begrijpen dat dit een alledaags probleem kan worden om zeer pragmatische redenen. Gelukkig voor de patiënten, hun familie en verzorgers, creëren moderne hulpmiddelen, zoals onze automatische pillenautomaat CAREOUSEL, een groot extra gemak.

Met de precisie van een uurwerk herinnert het aan de punctuele opname door een zowel akoestisch als optisch signaal. Parkinson-patiënten zullen vooral profiteren van het feit dat de medicatie zelfs kunnen worden gesorteerd met een hoge inname intervallen voor meerdere dagen. Niet minder belangrijk is de GSM noodoproepfunctie geïntegreerd in het CAROUSEL Advance-model. Als de tabletdoos niet rechtop staat en bijvoorbeeld naar de zijkant is gekanteld, stuurt deze onmiddellijk een sms naar eerder opgeslagen mobiele telefoonnummers.

Belangrijk voor het begrijpen van de ziekte: Op basis van de symptomen drie typologieën:

Het optreden van verminderde mobiliteit (akinesie), het trillen (tremor-dominant) en de vergelijkbare met ongeveer dezelfde uitgesproken bewegingsbeperking en onscherpte op, Belangrijk bij medische diagnose is de afbakening van de symptomen tegen andere neuronale aandoeningen. Op zichzelf betekenen de symptomen niet noodzakelijk de ziekte van Parkinson. Aan de andere kant wijzen de atypische symptomen van Parkinson er niet automatisch op dat het niet Parkinson is.

Oorzaken van Parkinson?

Ondanks eeuwen van medisch onderzoek is de oorzaak van de ziekte van Parkinson nog steeds ongrijpbaar en controleerbaar. Tegen deze achtergrond spreekt men van een idiopathisch ziektebeeld (zonder tastbare oorzaak).

Alle verklaringen en causale theorieën zijn tot dusverre hypothesen. En er zijn er verschillende: sinds ontdekt is dat de ziekte vaker voorkomt in sommige families, is een van hen dat genetische oorzaken verantwoordelijk zijn voor hun ontwikkeling. Als een afzonderlijke verklaring weerlegt deze theorie zichzelf voor zover er ook veel patiënten met de ziekte van Parkinson zijn zonder een erfelijke aanleg.

Symptomen van Parkinson

Als een ziekte wordt bepaald door verschillende kenmerkende symptomen, wordt dit een syndroom genoemd. Zo ook bij Parkinson: De desbetreffende kardinale symptomen zijn hypokinesie, is de traagheid van beweging in het medische jargon, alsmede de stijfheid (spierstijfheid) en trillingen bekend onder de naam tremor. Bovendien zijn de houdings- en aanpassingsreflexen verstoord, wat posturale instabiliteit wordt genoemd. Er zijn andere typerende kenmerken die worden gebruikt in een uitsluitingsdiagnose.

Parkinson-syndroom

De loop van Parkinson is onvoorspelbaar. En de snelheid waarmee de ziekte zich ontwikkelt, verschilt van persoon tot persoon. Het is duidelijk dat de levensverwachting van Parkinsonpatiënten op zijn hoogst verschilt van die bij gezonde mensen. Vanwege de immanente motorische en niet-motorische symptomen, wordt de ziekte van Parkinson echter geassocieerd met toenemende risico's op complicaties naarmate de aandoening vordert. En deze kunnen levensbedreigend zijn: bijvoorbeeld het risico van onbeheersbare vallen als gevolg van beperkte mobiliteit. Dagelijkse activiteiten zoals het snijden van groenten kunnen gevaarlijk zijn vanwege de beschadigde fijne motoriek. De niet langer echt zelfbepaalde haalbare bewegingen, die gebaseerd zijn op een soort signaalonderbreking,

In de progressieve loop van de bewegingsstoornissen toenemen. Duidelijk zichtbaar is het veranderde looppatroon. De getroffenen proberen hun gang en compensatie van onzekerheid te compenseren door kleine stapjes te zetten. De doorgang door nauwe doorgangen wordt steeds meer een probleem. Uit onzekerheid ontwikkelt zich een behoefte aan hulp. Ook verandert de manier van spreken in een meer monotone en stillere uitdrukking. Naast de spraakstoornis en de slikstoornis zijn de gezichtsuitdrukkingen ook verminderd.

Therapie kan de oorzaken niet behandelen, maar het kan de symptomen verlichten. De veelgebruikte medicijnen hebben echter bijwerkingen. En ze nemen merkbaar toe in de loop van de tijd. Dit heeft op zijn beurt weer te maken met de 'slijtage' - het verzwakkende effect van de medicijnen. Om dezelfde werkzaamheid te bereiken, moeten er op de lange termijn steeds meer Parkinson-geneesmiddelen worden ingenomen. Dit leidt onvermijdelijk tot verhoogde bijwerkingen.

Parkinson-therapie zonder medicatie

Vooral omdat de oorzaak van Parkinson onduidelijk is, kunnen drugsvrije therapieën alleen maar ondersteunend zijn. Profylaxe is niet mogelijk. Desalniettemin is het zinvol om de ziektespecifieke symptomen met een gezonde levensstijl tegen te gaan, wat zorgt voor een meer resistente dispositie. Belangrijk als begeleiding van de medische behandeling is de fysiotherapie. Het doel moet zijn om de gedeeltelijk verloren vaardigheden van de patiënten opnieuw te activeren en, idealiter, om verder verlies van beweging te voorkomen, normaal om de koers te vertragen.
De therapeuten vertrouwen op fysiotherapie, ergotherapie met spraak- en logopedie en sliktherapie. De zeer pragmatische doelstellingen zijn gebaseerd op de ziektespecifieke symptomen: de juiste therapeutische maatregelen moeten bijvoorbeeld valincidenten voorkomen en de getroffenen moeten leren omgaan met alledaagse hulpmiddelen zoals een rollator. Hier komt nog bij dat gelaatsuitdrukkingen worden getraind om de patiënt in staat te stellen zijn eigen gelaatstrekken te beheersen. De bottom line is daarom gerichte oefeningen om de bestaande vaardigheden te gebruiken.

De behandeling van Parkinson

Nu de medicijnen beschikbaar zijn, kunnen veel patiënten met de ziekte van Parkinson hun leven zonder enorme beperkingen voortzetten. Vanwege het geleidelijke verloop van de ziekte is het belangrijk dat het medicijn altijd wordt aangepast aan de huidige toestand.

L-Dopa-preparaten - levodopa- worden beschouwd als de basis van de therapie met de ziekte van Parkinson. Deze medicijnen beginnen met het belangrijkste aspect van de ziekte bij uitstek: de dopaminedeficiëntie. Levodopa wordt direct omgezet in zuivere dopamine in het lichaam, zodat het niveau van dopamine opnieuw wordt verhoogd. De moeilijkheid is dat deze medicijnen de beoogde locatie moet bereiken in het lichaam, alleen de hersenen, met name de substantia nigra. Bovendien kan L-dopa aanzienlijke bijwerkingen op hartproblemen veroorzaken. De oplossing is in combinatie met decarboxylase-remmers. De remmer kunnen twee belangrijke voordelen: de L-dopa medicatie veranderd alleen de bloed-hersenbarrière in pure dopamine. Tegelijkertijd betekent dit dat de dosering met een factor vijf kan worden verlaagd.

De behandelende artsen letten op de laagst mogelijke dosering in de medicatie met L-dopa. Alleen op deze manier kunnen de vrij aanzienlijke bijwerkingen onder controle komen. Tegelijkertijd moeten ze het feit dat de werkingsduur van levodopa afneemt continu in de tijd, die weer toegenomen medicatie met nog meer significante bijwerkingen zou moeten onder ogen zien.

In reactie op dit feit wordt nauwelijks minzame feite al in een vroeg stadium na het vinden plaats op zogenaamde dopamine-agonisten. Deze preparaten bootsen de effecten van dopamine na. Het brein is enigszins "bedrogen" met een klein trucje. De lichaamseigen dopamine-receptoren herkennen geen verschil tussen echte dopamine en synthetische vervanging. De voordelen zijn de lange termijn minder bijwerkingen, ook de consistente kracht en een laag inkomen frequentie voor medicatie.

De medicatie in beide therapeutische varianten wordt in de meeste gevallen ondersteund door andere preparaten. Met MAO-B & COMT-remmers wordt de afbraak van dopamine vertraagd, zodat de neurotransmitter langer in het lichaam aanwezig is. Evenzo worden glutamaatantagonisten gebruikt. Glutamaat is een van de stoffen die altijd in overeenstemming moet zijn met dopamine. Een overmatige hoeveelheid glutamaat kan de typische tremor van de ziekte negatief beïnvloeden. De boodschappersubstantie acetylcholine is ook onevenredig aanwezig in de hersenen van Parkinson-patiënten. Anticholinergica verminderen het overschot en herstellen ook hier de natuurlijke balans.

Een nieuwe aanpak voor de genezing van de ziekte van Parkinson is geneeskunde en onderzoek op het gebied van stamceltherapie. De methode is nog niet erkend en is nog steeds ethisch in de discussie. Niettemin lijkt het op de middellange tot lange termijn veelbelovend. De therapieaanpak is om de vernietigde cellen in de Substatia nigra te vervangen door gezonde stamcellen om de dopamineproductie van het lichaam opnieuw te activeren. Op dit moment een zeer interessante hoop voor dopamine-producerende cellen uit de retort van genetische manipulatie, die ook wordt ondersteund door het federale ministerie van onderzoek. Of en wanneer de toekomstige muziek van genetisch onderzoek werkelijkheid wordt, valt nog te bezien.